Selasa, April 06, 2010

DAAT @ Kursus

Aku baru balik kursus lagi... kali nie agak kurang lama bagi aku, bagi yang jarang berkursus mungkin senak perut mendengarnya... tapi bagi aku yang 'kaki pergi kursus' apalah sangat kursus dua minggu jika dibandingkan dengan dua bulan dulu... kursus paling lama yang pernah aku hadiri... mungkin orang lain ada pengalaman yang lebih lama lagi... setahu aku kawan aku dulu dalam tentera pernah kursus senjata berat 3 bulan... pegawai2 PTD kursus 6 bulan... nak naik ke JUSA pun kursus... lama jugak...
Apa kelebihan orang 'kaki kursus'?. Bagi aku macam-macam... kelebihan utama isteri dan anak-anak dah biasa... macam pergi kerja pagi balik petang sajer... Kak Long anak aku yang sulung hanya akan berkata 'Apalah babah nie keje pejabat tak balik-balik rumah..." huhuhu... sedihnya... tapi dia jugak dah biasa... Adik... anak lelaki aku pun dah biasa... paling-paling pun dia memeluk aku sekejap selepas itu semuanya akan kembali normal?. Umi mereka @ isteri aku? Pun dah biasa... cuma bekalan kena cukup... segala-galanya... hahahhaa... selepas balik jangan lupa bawak balik ole-ole... walaupun barangan paling cokia... aku pernah beli barang kedai runcit dekat simpang nak masuk ke rumah ajer selepas balik dari kursus... itu tak penting... yang penting ingatan... walaupun ingatan hanya selepas nampak bumbung rumah... tapi balasannya hujung minggu jangan kedekut nak labur apa-apa yang patut... bawaklah ke pasaraya... tak beli pun tak apa janji dapat tengok, belek-belek dan sengeh-sengeh... kalau kita terus bayar... itu lagi baik!
Ilmu ketika berkursus? Sememangnya amat banyak... semasa mendengar ceramah, latihan dalam kumpulan, ice breaking, pembentangan kumpulan, pengucapan awam, borak-borak kosong ketika makan minum dan banyak lagi... tetapi bila yer nak guna ilmu yang banyak tu?
Emmm... mungkin diperlukan ilmu itu akan keluar... walaupun di dengar lain yang dipraktik lain itu bukan menjadi soalnya...
Jadi selamat berkursus bagi yang sedang berkursus... yang takut-takut nak kursus ikut macam saya... layan ajer...